Dagur 9 - Jólavefur Júlla 2012

Í dag er sunnudagurinn9. desember.

..annar sunnudagur í aðventu.

 

Við kveikjum tveimur kertum á
og komu bíðum hans.
Því Drottin sjálfur soninn þá
mun senda í líking manns.

 

Fékk þessa bráðskemmtilegu sögu 2008..Takk Smári.

Jólin hjá Stekkjastauri.


Það var kominn desember og snjórinn hrundi í Grýluhelli og
Grýla var að skreyta pottinn fyrir öll börnin sem mundu lenda í honum.
Uppi í kojunni svaf Leppalúði og dreymdi um blund.
Stekkjastaur var að undirbúa pokann sinn, hann átti nefnilega að fara að leggja af stað.
Bjúgnakrækir og allir hinir sveinkarnir voru að borða hádegismat þegar Stekkjastaur lagði af stað.
Um kvöldið var hann kominn til byggða og byrjaði að setja í skóinn hjá öllum krökkunum en þegar eitt barnið vaknaði við eitthvað ýlfur úti fór hann út í glugga og sá eitthvað stórt og rautt. Hann var ekki lengi að fara út og gá hver þetta var og hvað honum brá, fyrir utan sat sjálfur Stekkjastaur haldandi um tána með grátstafinn
í kverkunum. Strákurinn bauð honum inn í kakó og smákökur og auðvitað sagði sveinki já og hann fékk meira að segja plástur á tásuna. Þegar hann var búinn með kakóið, þakkaði hann stráknum og fór að klára að gefa í skóinn.

Endir.

Saga: Smári Daníel Eggertsson


 

     

 

Jólasveinamynd dagsins (9)

 

 

 

 Kíkið HÉR......það er best að hafa allt löglegt og öruggt.... 

Góðan daginn...!!!!. ..Í dag er gott að huga að jólakveðjum og kortum fyrir þá sem ekki eru búnir að því. Hér er hægt að senda kveðjur á netinu.

 
HULDUKONAN  MÁLLAUSA
Eitt sinn fannst kona út á skógi er ekki var mennsk, heldur álfakyns og talaði ekki orð við neinn mann. Hún var á einum bæ á Suðurlandi um veturinn og var ófáanleg til að fara nokkurn tíma til kirkju.

Eina jólanótt fór allt til kirkju nema hún, en smalanum varð illt á leiðinni svo hann sneri aftur, en þegar huldukonan var húin að gjöra allt sem hún þurfti bjó hún sig og gekk á stað og smalinn á eftir, en sem hún kom að jarðfalli einu lagði hún þar dúk er hún sté á og smalinn einnig.

Gengu þau svo þar til þau komu í undirgang einn og gengu eftir honum þangað til þau komu að húsaþorpi, þar var margt fólk að ríða til kirkju, og linntu þau ei fyrr en þau komu að kirkjudyrunum. Kom þá maður og börn og margar konur og var ein meðal þeirra með barn er huldukonan tók við og fór með inn í kirkjuna, en um messuna fór barn hennar að hljóða og varð rétt óhuggandi þar til konan tók hringinn af hendi sinni og léði því. En þegar það var búið að leika sér stundarkorn missti það hringinn á kirkjugólfið, en smalinn sem var í hulinshjálmi tók hringinn.

Og síðan var messunni lokið og fólkið kvaddi hana með mestu virktum og þó skjótlega, en hún fór á stað og smalinn fylgdist með henni svo hún vissi ekki af, og las hún sig áfram á dúknum. Og er þau voru rétt nýkomin heim kom fólkið frá kirkjunni, en þegar allir voru heim komnir segir húsbóndinn því hún vilji ei til kirkju fara. Álfkonan svarar engu heldur en fyrri því hún mátti eigi mæla.

Þá segir smalinn hún hafi heyrt eins góða messu eins og það í nótt. Þá segir álfkonan hvert hann geti sannað það. Sýnir hann þá hringinn til sannindamerkis, en hún gleðst mjög og segir að það sé kona í híbýlum hennar sem hafi lagt á sig að hún skyldi fara til mennskra manna og ekkert orð geta talað fyrr en það kæmist upp hvernig á henni stæði, en leyft hefði sér verið að koma til álfa þrjár jólanætur. En ef það kæmist ekki upp þá þriðju skyldi hún aldrei geta burt komist né við menn mælt.

Síðan kvaddi huldukonan allt fólkið og sagði smalanum að hann skyldi koma að jarðfallinu næsta morgun og þar yrðu tveir sekkir, annar fullur með gull, hinn með silfur. Og þetta reyndist svo sem hún sagt hafði, og lýkur þar sögunni.


 

 Netútgáfan